Met samengeknepen billen zat ik thuis af te wachten

Een onverwachte rolwisseling, die haar werk als tendermanager opeens wel heel tastbaar maakte.

Van EMVI-plannen naar trillende muren

“Vandaag wordt weer een leuke dag!” schreef Marjolijn die ochtend – met een knipoog, want de bouwkundig opname-expert van Quattro Expertise zou langskomen om haar woning in kaart te brengen. Geen werksituatie dit keer, maar gewoon thuis, als bewoner.

Nog geen week later schreef ze: “Het is begonnen. En dat hebben we gevoeld.”

Hoewel ze precies weet hoe sloop en opnames in z’n werk gaan, bleek de praktijk toch net iets anders aan te voelen. “Ondanks alle wijsheid die we in pacht hebben, en alle werkervaring in de bouw: je voelde en hoorde toch echt wel dat de staalconstructie van ons buurpand gesloopt werd!”

Ze zat boven te werken toen het gebeurde. “Op dat moment zat ik op de overloop, met achter me de badkamer. Ik dacht: dadelijk komt het bad écht de overloop op gestuiterd.” Ze liep naar buiten om te kijken wat er gebeurde. Bizar genoeg voelde ze daar helemaal niets. “Binnen trilde het, buiten stond ik als een oud vrouwtje te turen. Hele andere beleving.”

Bouwkundige opname: “Mocht er iets gebeuren… dan hebben we de foto’s nog”

De bouwkundige opname van haar woning was vooraf uitgevoerd door Quattro Expertise – ingeschakeld door de sloper. Voor Marjolijn, die in dit geval volledig als buitenstaander meekeek, gaf dat op voorhand al rust. “Ook al weten we dat het goed komt, de opnames gaven het laatste stukje zorgen geen kans om door te zetten.”

Zelfs toen de trillingen flink toenamen, bleef ze opvallend nuchter. “Mocht er toch iets gebeuren… dan hebben we de foto’s nog,” zei ze later. “En dat idee alleen al gaf me rust.”

Wat haar ook opviel, was hoe soepel het proces verliep. QR-code scannen, afspraak maken, rapport online – het ging allemaal snel en duidelijk. Het rapport zelf bekeek ze pas de dag erna. “Ik dacht: ja, ik kan wel gaan kijken of er nu al tegels van de muur vallen, maar wat gebeurt, gebeurt. En gelukkig hadden we die opname al gehad.”

“Je beleeft het zélf heel anders dan als professional”

Tijdens het interview vertelde ze met een glimlach hoe ze haar kinderen peilde. “Mijn dochter zat in de woonkamer, die vond het trillen maar niks. Mijn zoon zat ook thuis – die voelde er weinig van. En ik? Ik zat boven, en daar was het écht heftig.”

Wat ze merkte, was dat haar hele perspectief veranderde. “Ik begrijp nu echt hoe het voelt als bewoner. Niet alleen rationeel, maar fysiek. Elke trilling – het is niet niks.”

En tegelijk zag ze ook hoe verschillend bewoners situaties ervaren. “De ene buurman was flink tekeer gegaan tegen de bouwers. Ik snap hem nu beter. Maar het is ook heel persoonlijk. Iedereen beleeft het anders.”

Niet alles meten, maar wel alles meemaken

Op de vraag of ze achteraf nog trillingsmeters had gewild, antwoordde ze: “Uit nieuwsgierigheid misschien wel. Maar het hoeft niet. Het hele pakket is niet altijd nodig, en dit voelde voor mij goed zo.”

Wat ze meeneemt uit deze ervaring? “Morgen weer lekker naar kantoor,” schreef ze. “Eens kijken of we nog een plan bij Ploegam kunnen schrijven om andere bewoners ook gerust te stellen.”

Want één ding weet ze inmiddels zeker: je kunt nog zulke mooie EMVI-plannen maken – het verschil maak je pas écht als je weet hoe het voelt.